عشقت را سپاس مادر نازنینم

 عشق می بارد...اشک نیز هم...

کودکی از نیستی به هستی میرسد ...

و بانویی از زن بودن به مادر شدن...

و امید دوباره پروردگار به رویش عشقی دوباره...

به چشاندن شهدی شیرین به فرشته ای دیگر بر روی زمین...

مادر....

خدای مهربانم !

اشک هایم رااز گونه هایم برگیر تا نگاه مهربانت را دوباره بنگرم...

چه خوشبخت بودم که نام فرشته ای را بر پیشانیم نوشتند در نخستین لحظه 

ورودم به این دنیای بزرگ...

چه خوشبخت ترم این روزها که نام آن فرشته بر قلبم حک شده است ...

مادر عزیزم ببخش مرا برای تمام ثانیه هایی که مادر بودنت را درک نکردم...

برای تمام لحظه هایی که غم تو را، عشق سرشار تو را، دلواپسی های تو را درک نکردم...

 ای آغوش گرم خدا بر روی زمین...

ای نگاه مهربان کردگار در نگاه تو جاری...

این روزها که قلبم مالامال میشود از مهر فرزندم ، این روزها که مهر مادری دلم را تسخیر

کرده چه آسانتر زانوانم میشکند در برابر لطف پروردگاری که عشق را تنها محور رابطه

مادر و فرزند قرار داد...

عشقت را سپاس مادر نازنینم...

هر روز روز توست...